Astrid Dicker werd geboren in 1943 in Berlijn. Zij groeide op in Hengelo, waar zij al op jonge leeftijd blijk gaf van haar interesse  voor tekenen en schilderen.
Zij was een tijd lang aangesloten bij een tekengroep voor jeugdigen van Riemko Holtrop. Na haar MULO-examen ging zij als dessinatrice werken bij een Enschedese textielfirma. Daar bleef zij niet, maar vertrok naar Athene in Griekenland, alwaar zij als freelance dessinatrice ontwerpen gemaakt heeft voor diverse Griekse textiel bedrijven, zoals o.a. voor de bekende Piraiki-Patraiki te Piraeus.

Weer terug in Nederland was zij genoodzaakt voor een vaste bron van inkomsten te zorgen. Zij behaalde in 1971 en 1973haar onderwijsaktes tekenen en handvaardigheid aan de rijks-pedagogische academie te Hengelo en vervolgde haar opleiding als beeldende kunstenaar aan de academie voor kunst en industrie.

Astrid Dicker is een veelzijdig kunstenares. Zij portretteert, maakt acrylschilderijen, tekent in verschillende technieken, aquarelleert, etst zowel vernis mous als aquatint. Verder maakt zij keramisch werk en majolika.
Haar werk vertoont een grote diversiteit. Zij voelt zich niet gebonden aan een stijl of een voorwerp. In haar schilderijen maakt zij vaak gebruik van verschillende technieken. Haar werk is verspreid bij particulieren en Nederland, Engeland, Duitsland, Frankrijk, Zwitserland, Griekenland, Taiwan, Indonesië, Australië en Amerika.

De keuze van Astrid Dicker voor het schilderen met acrylverf werd bepaald door de vele mogelijkheden die deze moderne verf heeft. De droogtijd van acrylverf is vrij kort en dat stelt de kunstenares in staat om als het nodig is snel door te werken.
Als het doek geprepareerd is, schets de kunstenares met figuren en bepaalt de kompositie.
Daarna schildert zij met een brede kwast de vlakken in met hun basiskleuren. Daarbij werkt zij transparant tot half transparant en bereikt bepaalde kleureffecten door onderschildering en glaceren. Deze techniek werd veel gebruikt door de oude meesters.
Acrylverf leent zich uitstekend om zowel pasteus (heel dik) en dekkend te schilderen als heel transparant te aquarelleren. Astrid Dicker gebruikt vaak meerdere technieken in een doek, afhankelijk van de sfeer die ze wil bereiken. Door het toevoegen van een pasta met marmerpoeder aan het verf, is het zelfs mogelijk in reliëf te verwerken.

Het werk van Astrid Dicker doet denken aan het magisch realisme van Willink en het Surrealisme van Dali en Magritte. Haar reizen naar Indonesië en Griekenland zijn ondermeer inspiratiebronnen geweest voor een aantal schilderijen. De mythologie en mystiek uit andere landen beïnvloeden haar werk, waarin zij een positief denken en voelen in de kleur en vorm gestalte tracht te geven. Astrid Probeert bewust haar onbewuste visioenen door middel van oude en nieuwe schildertechnieken vast te leggen.
Hoewel de onderwerpen vaak van landschappelijke aard zijn, worden de landschappen vervreemd door he toevoegen van andere elementen. Het gaat haar niet alleen om de voorstellingen maar vooral om de sfeer, de atmosfeer en uitstraling. Hiervoor gebruikt zij elementen uit de werkelijkheid en creëert hiermee iets nieuws en onverwachts de irrationele werkelijkheid.
Zijn haar werken droom of realiteit ? Is de rustende faun gedroomd verleden bij het kretenzische aquaduct of is het bouwwerk een toekomstvisioen van de faun ? Is de Apollo van Amoudara een marmeren beeld, of komt hij schijnbaar tot leven; staat hij of zal hij van zijn sokkel stappen ?
Is het droom of realiteit ?

Iedereen heeft zijn eigen werkelijkheid. De toeschouwer kan zijn eigen associaties maken.

Th. Overberg